Riskli meslekler ve öfkeyi kontrol etmek

Bazı meslekler risklidir... Ya sevilir ya nefret edilir...

Bunlarla alakalı bir çok meslek sayabilirim. Tabiki bizim konumuz şu an futbol hakemliği...

Genelde bir tarafın mutlu, başka bir tarafın da mutsuz olduğu net olan bir ikilemde kalır hakemler...

Her mesleğini icra ettiği anlarda hep bir iz kalır hissi kalır her iki tarafta da. Asla herkesi mutlu edemeyeceklerini bilirler ve her maç mutlaka hakaretler duyacaklarını da...

Genel anlamda övülen değil, sövülen olacaklarını bile bile bu mesleği yapmaya devam ederler. Çünkü kendilerini bu mesleği yapmaya adamışlardır ve bu camiada iz bırakmak, hatırlanmak isterler.

İzi kalır, hissi kalır, hep hatırlanır dediğimiz olaylardan birine daha şahit olmuş bulunduk tüm futbol camiası olarak. Yaşanan durum çok ağır. Özellikle bir kulüp başkanının buna sebep olması çok daha fazla şok edici.
Hepimizin gergin anları vardır, kızarız, sinirleniriz, yeri gelir ağır sözler ile çıkışır, bağıra bağıra inletiriz stadları, izlediğimiz ortamları.

Lakin biliriz ki bu hep sözde kalır. Dengeyi kurmak, o anda kalmak, öfkeyi dilde yaşamak ve orada bırakmak en doğru olanı olmalıdır. Bunu yönlendirmek kişiye, duruma, vasıfa göre değişmelidir.

Elbette duyguyu, öfkeyi kontrol etmek denen bir durum var. Bu durumlara göre insiyatif verilir ve bilirkişi olursun.

Bunu yönetmek de bilek gücüne değil, yürek gücüne bakar. Herkes elini vicdanına koyup empati yapabilirse öfkelerin sebebinin kendimizde, sevinçlerin sebebinin de kendimizde olduğunu anlarız.

Dediğim gibi bazı meslekler risklidir. Risklerine rağmen bunu severek, isteyerek yapan kişilere saygı, ille de saygı göstermek zorundayız. Konu ne olursa olsun tek güç, yürek gücüdür.