Reva mıdır..?

Büyük bir gururla, 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı’mızın 100’üncü yılını kutlamaya hazırlanıyoruz.

Mondros mütarekesiyle parçalanmaya başlayan vatan toprağımız ve insanımız, her zaman olduğu gibi yine ve yeniden taşıdığı kandan ilham almış; atasına, ana/babasına yakışır evlatlık vazifesini yerine getirmeyi bilmiştir.
Ve onlar
‘Türkiye Cumhuriyetimizi kurmuşlardır...’
Minnettarız.

Türk Milletinin Anadolu’yu işgalden kurtarıp yeniden yurt ve baştacı edişinin yüzüncü yaşının yarım asırlık bir ferdi olarak, biraz gurur, biraz burukluk içinde hissediyorum kendimi...
Ya da kendimizi demeliyim.

‘Buruk gurur’ doğru yazdım, doğru okuyorsunuz...

Peki bu bize reva mıdır?

*

Şöyle sorayım;
Cumhuriyetin ilk on beş yılı- 1923-1938 Atatürk Döneminde hayata geçirilen Ekonomik Politikaları: Savaşçı, mücadeleci ve sabırlı Anadolu insanı, Cumhuriyet’in büyük önderinin liderliğinde verdiği bağımsızlık mücadelesiyle Kurtuluş Savaşını kazanmış, bağımsızlığını elde etmiş bir millete bugünün tablosu reva mıdır?

*

Ülkenin tüm kaynakları (çapa, kazma, orak vb.) bu ölüm kalım, varlığını sürdürme savaşını, her türlü zorluğa rağmen sonunda kazanmayı bilmişti...

Ekonomik itibar: olumsuzlukları bir yana bırakarak, müreffeh bir ülkenin tek çıkar yolunun ekonomik itibarını yeniden kazanması olduğunu bilen, savaşını da kısa sürede kazanan bu millete bu günün tablosu reva mıdır?

*

Mesela; Siyasî bağımsızlığımız gibi ekonomik bağımsızlığımızı da sağlamak için cumhuriyeti ilan etmeye hazırlanırken İzmir’de Şubat-Mart 1923’te, Türkiye 1. İktisad Kongresinde alınan kararları uyguladık!

Mesela;
Misak-ı İktisadi andımız; ülke içinde sanayi kurmayı ve geliştirmeyi amaçlayan, özel girişime öncelik veren ve mülkiyet haklarına saygılı bir ekonomik sistemi oluşturmayı amaç edinmiştik ya, sahi! Andımızı yerine getirebildik mi?

İzmir’de alınan kararların ne kadarını yerine getirdik..?
Bir gözatalım mı:

*Yerli malı kullanılması sağlanmalıdır
(Samanı-mercimeği İthal ettik)...

*Teknik eğitim geliştirilmelidir.
(Ara eleman yetiştiremiyoruz!)

*Ham maddesi yurt içinde olan sanayi dalları kurulmalıdır.
(Cevheri ihraç edip, işlem görmüş halini ithal ettik)

*Küçük imalattan büyük işletmelere geçilmelidir.
(mevcudu korumakta zorlanıyoruz)

Özel teşebbüse kredi sağlayacak bir devlet bankası kurulmalıdır.
(Sümerbank, Etibank, Denizbank, Belediyeler Bankası, Türkiye Halk Bankası, T.C. Ziraat Bankası ve Türk Ticaret Bankaları kurulur. Bir çoğu zarar ettiğini iddia eden hükümetlerce kapatılır)

Demiryolu inşaatı programa bağlanmalıdır.
(Bugünlerde neredeyse satışı bile gündeme geldi gelecek gibi, tedirginlik içindeyiz)

Yabancıların kurduğu tekellerden kaçınılmalıdır.
(yorum bile yapamıyorum!!!)

İşçilerin durumu düzeltilmelidir.
(Açlık sınırının altında gelirle Yok hükmündedir)

TBMM yoğun bir çaba ve çalışmaya yönlendirilmişti...

Hemen ardından 23 Nisan 1923’te başlayacak olan ikinci Lozan görüşmelerinde, kapitülasyonların kaldırılması konusunda TBMM heyetine büyük bir destek sağlamıştı...

Uzatmayalım..!

Bunca kahrı çekmiş bir Milletin kurduğu cumhuriyetin yüzüncü yılında, bir defaya mahsus yüzünün güldürülmesi gerekmez miydi...
Cumhuriyetimizin kuruluşunun İlk on beş ve rahmetli Prof. Dr. Necmettin Erbakan beyefendinin Başbakanlık yaptırıldığı kısa süreli Refahyol koalisyon dönemi haricinde rahat yüzü görmediğini rahatlıkla söyleyebilirim, mesela...

Eksiğim varsa düzeltin lütfen!
Görülmesi gereken vefa ve reva böyle olmalıydı.
*

Binlerce yıllık bir devlet geleneğine sahip ve devletin ta kendisi olan bu aziz Milletin;
Andını okutmayarak unutulmasına...
Tarlasına küstürmek...
Ucuz işçi statüsüne koymak...
Çalışan ya da her kesimin gelirini en az 3 yıllığına ipotek altına almasına göz yumup sebep olmak!

Soruyorum bir kez daha sizce reva mıdır?

Aile bağlarının kopmasına, öğretmenine, sağlık personeline, imamına vb. gibi kutsallarımıza ve dahası devlet yönetimine layık gördüklerimize güveni kaybetmemize sebep hal ve ahval içinde bulunmanız bu millete reva mıdır?
Allah aşkına..!

Neyi reva görmek istiyorsan onu tercih etmek senin elinde...

Elinden geleni ardına koyma!

Nice yüzüncü yıllara...

Kutlu Olsun!